Ferragudo pozdrawia!

Najciemniej jest zawsze pod latarnią, a najtrudniej trafić do przepięknego miasteczka tuż za miedzą. Za rzeką, znaczy się. Pomiędzy Portimão a Ferragudo przepływa sobie leniwie rzeka Arade. Wystarczy przekroczyć ją przez pomalowany na niesamowicie niebieski kolor most i już jest się prawie na miejscu. Ferragudo wita serdecznie piaszczystą plażą pełną kolorowych łódek, bielonymi domkami z kolorowymi obramowaniami okien i drzwi, restauracyjkami serwującymi owoce morza i wszechobecnym spokojem.

Do Ferragudo wybieram się po pracy, czyli późnym popołudniem. Ponieważ dni mamy już sporo krótsze teraz, niż na początku sezonu, muszę się niestety spieszyć, aby pospacerować po miasteczku przed zapadnięciem zmroku. Więc zamiast spaceru z Praia da Rocha wybieram szybszy transport autkiem. Zanim jednak dojadę do centrum, robię mały przystanek na jednej z plaż, skąd rozciąga się uroczy widok na całą nadbrzeżną część osady.

Przechodzę przez niewielki mostek i zamiast podążać wzdłuż rzeki zagłębiam się w miasteczko. Wąskie brukowane uliczki prowadzą mnie wzdłuż maleńkich domków. Przed jednym z nich stoi stary rower. I chociaż wygląda, jakby tak naprawdę lata świetności miał za sobą, to wydaje mi się, że nadal dzielnie służy właścicielowi.

Na ulicach po południu nie spotyka się wielu ludzi. Czasem przemknie bokiem jakiś staruszek w kaszkiecie albo w drzwiach domu spotkają się dwie sąsiadki na ploteczki. Generalnie jednak ulice Ferragudo świecą pustkami. W pewnym momencie wyskakują na mnie zza rogu trzy niewielkie, ale jakże głośno ujadające psy. Zatrzymuję się na chwilę, ale zaraz za nimi pojawia się przemiły pan, mówiąc (a przynajmniej tak mi się wydaje ;), że są niegroźne. Cieszy mnie to niezmiernie!

Wracam nad rzekę, gdzie królują mewy i podkreślają to swoim skrzeczącym krzykiem. Wzdłuż brzegu rozlokowało się kilka knajpek. Wybieram jedną z nich na kolację. Tuż obok siedzi kilkoro Portugalczyków i zawzięcie grają w karty. Jakiś chłopiec bawi się wędką nad brzegiem rzeki udając, że złowił taaaaaaką rybę. Pani kucharka z mojej restauracyjki stoi na zewnątrz i ćmi papierosa. Nikomu nigdzie się nie spieszy, wszystko tutaj dzieje się w zwolnionym tempie.

Po kolacji zagłębiam się jeszcze raz w miasto i docieram pod kościół górujący nad całym Ferragudo. Rozciąga się stąd też malowniczy widok na pełną hoteli Praia da Rocha po drugiej stronie Rio Arade. Słońce chyli się ku horyzontowi. Czas wracać…

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF